Pamfletposter - Pamfletposter downloaden

Pamfletposter downloaden

U kunt onder aan elk tekstdeel gratis het pdf-bestand van de desbetreffende pamfletposter downloaden.

	aanpassingsprobleem Kauwen kennen totaal geen aanpassingsprobleem bij het vergaren van voedsel in de zomer. Het lekkerste zijn de kersen die nog net niet rijp genoeg zijn voor de pluk, zo weten ze. Met honderden tegelijk vreten ze in enkele dagen een boom systematisch van boven naar beneden kaal. Een fascinerend gezicht, 's morgens om vijf uur, kauwen in de boom, kauwen op de daken, en maar krijsen naar elkaar: “Laat ook iets voor mij over”. Dan vliegen ze de boom in en proberen met een fikse uithaal de ander van zijn plekje te verdringen in het gevecht om de kers. De mens moet in dit geval meer moeite doen om zich aan te passen. Hij vindt de kersen pas verteerbaar als ze naar zijn idee rijp en eetbaar zijn. Daarom moet hij innovatieve trucs toepassen in de 'vrije natuur' om zijn voedsel te redden van de ondergang, lees: de maag van de kauw. Een oud gebruik is om een neergeschoten kauw als afschrikwekkend voorbeeld in de boom te hangen, en het schijnt te werken. Een vogelverschrikker is ook een optie, of een geluidkanon, maar in een dichtbevolkt gebied liggen dan burenruzies op de loer. Mogelijk als tegenwicht voor de macht die de natuur nog altijd over hem heeft, bedenkt de mens plannen zoals een megastal voor semi-gedomesticeerde dieren in het Limburgse Grubbenvorst: een miljoen kippen en 35.000 varkens gezellig voor de fok tot aan hun dood samen op een kluitje. Uiteraard met subsidie van de staat, twee miljoen euro ten behoeve van innovatie, zodat al die dieren het toch een beetje leuk hebben, ze niet al te zwaar te lijden hebben onder hun aanpassingsproblemen en het eindresultaat verkoopbaar blijft. (Ooit in de natuur een vlucht van een miljoen vogels of een kudde van 35.000 varkens gezien?) Staatssecretaris Bleker gaf eerder aan dat we dergelijke uitwassen in Nederland niet moeten willen. Innovaties voor dierenwelzijn kunnen ook plaatsvinden op kleinschalige bedrijven. Beter nog is het om innovatieve projecten te steunen die dieren voor de slacht weer in hun natuurlijke omgeving laten opgroeien. Waarom dan toch vasthouden aan de toegezegde steun van twee miljoen aan dit megalomane bedrijf. Als de stekker op basis van voortschrijdend inzicht uit de JSF kan, dan kan ook hier de subsidie alsnog worden ingetrokken en de start van de bouw van het bedrijf worden verboden. Ook tussen mensen onderling zijn er vaak fricties door 'aanpassingsproblemen'. Sommige getuigen van een banaliteit die de dierenwereld naar mijn weten nog niet heeft vertoond. “Het is toch een schande, die tuin van hiernaast, totaal verwilderd. Waarom geen stenen terras zoals wij met een plantenbak erop? Zij zal wel nooit in een tuincentrum komen.' “Nou buurvrouw, het wordt tijd dat u het stoepje veegt, ik doe dit drie keer per week. Het verschil kun je wel zien.” Herkent u het? Ontkent u het? Behoort u tot de partij die vindt dat iedereen zich dient aan te passen aan uw wereldbeeld, uw smaak, of behoort u tot de weinige mensen die - dwars tegen alle truttigheid in - hun voortuintje op een oorspronkelijke en unieke manier inrichten. Met excuses dat de JSF toch in dit stukje is geslopen :). Mag ik u allen vragen met vreugde te aanvaarden dat veel mensen in Nederland een andere smaak hebben dan u? Hoezo aanpassingsprobleem?
	aanpassingsprobleem 1.pdf (17 kb) aanpassingsprobleem 2.pdf (17 kb) aanpassingsprobleem 3.pdf (17 kb)

	Komkommertijd Valt er in de komkommertijd in het Nederlandse radijsjesparadijs nog iets anders te melden dan de tekst op de poster hiernaast? Ja, als de koningin zou overlijden natuurlijk wel. Dan zouden de kranten wekenlang vol staan met nieuws en achtergronden. Komt de kamer terug van reces? Wie is er op de begrafenis? Welke kleding wordt er gedragen? Wie is er niet bij? Wie heeft er openlijk gehuild? Het zou allemaal uitvoeriger dan normaal belicht worden. Vorig jaar diende de EHEC-bacterie in Hamburg zich net op tijd aan. Zou er buiten de komkommertijd ook zoveel aandacht aan zijn besteed? Door de ‘hyperige’, sterk overtrokken berichtgeving durfden veel mensen geen verse groenten meer te eten. Gevolg: grote financiële schade voor tuinbouwers in heel Europa. Misschien wordt er dit jaar weer gewoon een vreemd dier in de Nederlandse wateren of bossen gesignaleerd: een krokodil in de Amsterdamse grachten, een lynx in het Limburgse heuvelland. Of ontstaat er toch nog ophef in kunst- en cultuurland? Tip voor achterblijvende journalisten: gebruik de zomerperiode om de overheersend negatieve opvattingen over beeldende kunst in Nederland onderuit te halen en deze sector weer een positief aanzien te geven. Mag ik iedereen een zonnige, vrolijke zomer toewensen, met weinig kommer en kwel en veel kunstzinnige radijsjes?
	komkommertijd.pdf (13 kb)

	Messnede Omdat pamfletposter een landelijke strekking heeft, grijp ik zelden terug op regionale of lokale gebeurtenissen. Maar soms zijn er in een stad, in het klein, zo duidelijk tendensen zichtbaar die ook landelijk spelen, dat het een gemiste kans zou zijn om daar hier niets mee te doen. Afgelopen donderdag vond in Museum van Bommel van Dam in Venlo een bijeenkomst plaats met als thema ‘Heeft kunst en cultuur toekomst in Venlo?’ Dit naar aanleiding van een plan van de gemeente om in het culturele veld 2,2 miljoen te bezuinigen en het terugdraaien van een eerder unaniem door de raad genomen besluit over het oprichten van een Tajiri-museum. De initiatiefnemer, Stichting Rondzien, had vooraf twee discussiestellingen geformuleerd, en daarnaast een conceptresolutie opgesteld. Vooral deze conceptresolutie schoot mij in het verkeerde keelgat. Ik schrok ervan dat partijen in het kunstenveld voor de zoveelste maal geloven in de drogreden van de politiek, die aangeeft dat het nog wel ietsje minder kan met de gelden voor kunst en cultuur. Wéér trappen ze erin, in een schijnbaar redelijk voorstel van de politiek: ”Jullie zijn toch zo creatief, komen jullie zelf maar eens met een oplossing voor ons financiële probleem”. Waarbij er stilzwijgend aan wordt voorbijgegaan dat dat probleem mede door de politiek gecreëerd is. De kunstwereld anticipeert al jaren op uitermate fluctuerend politiek beleid waarbij het bedrag voor kunst en cultuur altijd minder wordt. In Nederland wordt momenteel nog geen 0,8 procent van het landelijke budget aan kunst en cultuur besteed. De kunstsector mag voor zijn ‘linkse hobby’ hooguit de messnede van het taartpuntje hebben. In Venlo is dat niet anders. In geen enkel ander land in Europa wordt zo gigantisch bezuinigd, en nergens is er zulk een negatieve beeldvorming gecreëerd rond kunst en cultuur als in Nederland. Dit laatste zou toch te denken moeten geven. Tijdens deze bijeenkomst bleek eens te meer dat een gezond gevoel van eigenwaarde en zelfrespect bij velen in de kunstensector ver te zoeken is. Geen protest, maar 'meedenken': de organisaties willen zelf gaan aangeven hoe en waar te snoeien en waar misschien andere gelden vandaan kunnen komen. Bijna niemand van de betrokkenen sprak de aanwezige raadsleden aan op de gevolgen van hun politieke keuzes, waardoor er voor kunst en cultuur opnieuw minder middelen zijn. Is het financieel kommer en kwel in Venlo? Welnee, zo gaat de gemeente Venlo 15 miljoen gulden van de belastingbetaler uitgeven aan de bouw van een MFC, een nieuw voetbalstadion met mogelijkheden tot het organiseren van popconcerten en andere evenementen. Daar bovenop mag ze nog eens 21,7 miljoen extern gaan lenen om het terrein verder te ontwikkelen. Er is slechts één externe investeerder, die een utopisch businessplan heeft geschreven, zodat een en ander 'verkocht' kon worden aan de politiek. Is aan de voetballers en hun achterban ooit gevraagd mee te denken over hoe en waar in totaal 36,7 miljoen is op te hoesten voor het bekostigen van hun hobby? Het is een politieke keuze in Venlo om groot financieel risico te lopen en zeer veel belastinggeld te 'verkwanselen' ter ondersteuning van een sport waarin miljarden omgaan. Voetbal is met een brede blik te zien als een 'commerciële culturele activiteit' met een beperkte groep liefhebbers, die zichzelf al vele jaren niet kan bedruipen. Maar bedenk wel dat het gemiddelde loon van de voetballer vele malen hoger ligt dan het gemiddelde loon van de kunstenaar. We steunen de voetbalwereld met nog een miljoen, zodat de lonen van narcistische knulletjes hoog kunnen blijven. En de kunstbeoefenaars? Ach, die begrijpen toch wel dat ze het niet waard zijn meer overheidssteun te ontvangen. Natuurlijk is er regionaal en landelijk wel protest tegen de ongenuanceerde bezuinigingen op kunst en cultuur. Maar nog altijd blijven de meeste politici de kunstensector zien als een gemakkelijke melkkoe. Komt dat doordat de sector zogenaamd ongeorganiseerd is? Of speelt er nog iets anders? Mag ik collega-kunstenaars en kunstinstellingen in Venlo en in Nederland vragen vanuit meer eigenwaarde en zelfrespect te gaan handelen en voor eens en voor altijd uit de 'meedenkende' underdogpositie te klimmen?
	messnede.pdf (13 kb)

	Kapitaalsysteem ‘Nederland heeft weinig te kiezen’, kopte het NRC donderdag 14 juni op de voorpagina. Het betreffende artikel, van Menno Tamminga, had als openingstekst: ‘De economische crisis in Nederland is zo diep dat de mogelijkheden om er iets aan te doen uitgeput dreigen te raken. Eigenlijk kan alleen de export de economie nog laten groeien’. ‘Nederland ontwaakt uit een roes van ontkenning’, stond op dezelfde pagina boven een artikel over het verlies van het Nederlandse elftal tegen buurman Duitsland, waardoor het winnen van het EK voetbal haast onmogelijk is geworden. De koppen zijn bijna inwisselbaar. ‘Nederland moet volgens Teulings crisis uitzingen’, stond vrijdag 15 juni boven een artikel in Dagblad De Limburger. Teulings, directeur van het Centraal Planbureau (CPB), roept de politiek op te stoppen met doormodderen en nu serieuze stappen te zetten. Sinds 2009 gaat Nederland volgens het CPB door een economisch dal. De gemiddelde (geschatte) groei tot 2017 zal slechts 1,1 procent bedragen. Eind jaren negentig was deze groei hoger dan 2,5 procent. Het CPB beweert dat de groei zo laag blijft doordat de Nederlander weinig geld uitgeeft. Dit staat haaks op het NRC-artikel van Menno Tamminga, die onderbouwd met cijfers van De Nederlandse Bank juist dat de Nederlandse consument niet de hand op knip houdt, maar zelfs meer besteedt: 'In 2013 verwacht DNB zelfs een record: er zal ruim 7 miljard meer uitgegeven worden dan er aan inkomen binnenkomt. Met dank aan de vermogens.' Ondanks de tegenspraak in deze twee artikelen is één ding helder: ongebreidelde economische groei is nog altijd het adagium, zowel bij het CPB - 'de noodzaak tot groei is groot', als de DNB - 'er is heel veel groei'. Is er een parallel met de situatie in het Nederlandse voetbal? Jazeker: de Staat der Nederlanden, de gemiddelde Nederlander en de Nederlandse voetbalwereld leven al jaren ver boven hun stand. De overheid blijft bezig met het produceren van lucht, wellicht tegen beter weten in, door meer uitgaven te realiseren dan inkomsten te garanderen. Henk en Ingrid willen toch echt dit jaar naar Afrika, geen geld, dan maar lenen: 'die reis nemen ze ons nooit meer af'. En de voetbalwereld? Daar uit nauwelijks iemand kritiek op over het paard getilde spelers, die naar het schijnt leuk tegen een balletje kunnen trappen en daarvoor bovenmatig beloond worden. De uiteindelijke geleverde prestatie kan echter in geen enkele verhouding staan tot de geldelijke beloning, ook niet als die prestatie leidt tot het winnen van een EK of WK. In de voetbalwereld is het aankopen van lucht inmiddels een sport op zich. Mag ik concluderen dat een economisch systeem dat draait op groei, groei en nog meer groei en bijgevolg slechts gedragen wordt door ijle lucht in plaats van stabiele materie, met de regelmaat van de klok zal blijven ontaarden in een crisis?
	24 kapitaalsysteem.pdf (15 kb)

	Levensgeluk Een leven lang zoekt de mens zekerheden, zoals een vaste baan, een eigen huis, elke dag voldoende voedsel. Eén zekerheid staat al vast vanaf de geboorte: de dood. Deze meest fundamentele zekerheid van het bestaan probeert de mens vaak te ontwijken en uit te stellen. Daar zijn intussen eindeloos veel middelen voor beschikbaar, aangedragen door de medische wetenschap en de farmaceutische industrie. Dient de politiek niet wettelijke kaders te realiseren zodat mensen met stervensangst niet meer ten prooi kunnen vallen aan medische drogredenen? Dient de overheid niet paal en perk te stellen aan onethische uitwassen die een lijdende levensfase slechts verlengen? Lang leve het leven, maar hoe staat het met de dood? Dertig jaar geleden kocht ik Het Tibetaans dodenboek, dat handelt over ervaringen in het stadium van sterven. Het boek baarde in 1927 al groot opzien en levert fundamentele inzichten op, zoals de befaamde psycholoog Carl Gustav Jung in het voorwoord schrijft. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen en het leverde mij een vaste overtuiging op: dat ik het altijd zelf ben, bij alles wat ik denk, doe, voel, en dat ik ook na mijn dood zelf de weg bepaal, die ik dan als ziel bewandel. Wordt het een 'hemel’ of een ‘hel'? Ben ik als ziel bereid mijn stoffelijke lichaam los te laten? Andere boeken, onder meer over regressietherapie en het helpen overgaan van verdwaalde zielen naar een helder licht, hebben mijn overtuiging alleen maar versterkt. Geloof ik in een ziel? Nee, ik weet dat ik een ziel ben. Hang ik enige religie aan? Nee, ik moet er niet aan denken dat mijn ziel, dat mijn denken bezoedeld wordt door de dogma's bij leven en dood van welke organisatie dan ook. De priester die zich niet aan de regels van de kerk heeft gehouden en denkt dat hij daardoor in de hel belandt, zal in zijn doodsangst inderdaad in de hel belanden. Want de ziel denkt dan dat dit zo hoort. Mag ik concluderen dat het veel humaner is om over de dood te spreken met de stervende, dan zijn dood koste wat kost uit te willen stellen, zodat de stervende, als het zover is, de juiste keuzes kan maken, vrij van angst, wellicht veroorzaakt door het dolgedraaide denken, vrij van angst voor twijfel, zodat de ziel het aardse leven en het fysieke lichaam op vreedzame wijze kan loslaten? Het zou ons levensgeluk bevorderen.
	Levensgeluk.pdf (15 kb)

	Beroepsziekte 'Als we de woestijn aan de SP geven, is er binnen korte tijd geen zandkorrel meer te vinden.' Aldus Mark Verheijen, aanstormend landelijk VVD-politicus, met 'roots' in Venlo, in een recente quote in Dagblad De Limburger. Politici van rechtse snit drukken zich wel vaker in dergelijke bewoordingen uit. Ze doelen dan op een vermeende spilzucht van linkse partijen. De onnozelheid van Verheijens uitspraak is verbazingwekkend, temeer omdat de SP nog nooit regeringsverantwoordelijkheid heeft gedragen. Wie de almaar oplopende staatsschuld onder regeringen van veelal neoliberale en rechtse signatuur in de afgelopen tien jaar beziet, kan maar één conclusie trekken: de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Als er in Nederland een woestijn was, dan zou die nu leeg zijn. Er zou geen zandkorrel meer te vinden zijn, door de spilzucht van politieke partijen die regeringsverantwoordelijkheid hebben gedragen en - “ook in moeilijke tijden” - het zogenaamde “landsbelang” telkens vooropstelden. Wanneer Nederland niet het grote geluk van de aardgasbel in Slochteren had, die een extraatje oplevert naast de door de burger betaalde belastingen, dan zou de belastingdruk vele malen groter zijn geweest. Want als je geld uitgeeft, moet het ergens vandaan komen: niet bezuinigen dus, maar belasting- en kostenverhoging voor de burger, zodat de bomen fictief tot in de hemel blijven groeien. Tien jaar kabinetten van rechtse signatuur hebben geen hervormingen opgeleverd die de spilzucht van de Nederlandse staat aan banden kunnen leggen; tien jaar kabinetten van rechtse signatuur hebben de staatsschuld vergroot. 'Marktwerking' was en is het toverwoord, terwijl daardoor de basale voorzieningen waar een staat naar mijn mening voor verantwoordelijk dient te zijn, worden verkwanseld. 'Marktwerking' is een uitvlucht voor de laffe politicus die vergeet dat hij dienend behoort te zijn aan de burgers die hij vertegenwoordigt. De privatisering van het spoor is een fiks debacle dat meer heeft gekost dan het ooit zal opbrengen. Wanneer gaan we de waterwegen privatiseren? Behoort het regelen van basale transportmogelijkheden voor mens en goederen niet gewoon tot de verantwoordelijkheid van de staat? Marktwerking in de zorg is de domste constructie die politici ooit hebben bedacht en uitgevoerd. Een mens wordt ziek, kiest er niet voor om ziek te worden. Worden wij Nederlanders nu zoveel meer ziek? Of zijn de in de afgelopen tien jaar (tja, onder rechtse kabinetten) ontstane megalomane zorgkosten vooral te wijten aan de weigering van politici om hun verantwoordelijkheid te nemen? Hebben ze niet gewoon nagelaten wettelijke grenzen te stellen aan financiële uitwassen en wanbeleid in de zorg: kosten 11 miljard in 2000, 23 miljard in 2011. En naar wie gaat de winst? Medicijnen die een leven niet redden maar slechts met enkele maanden verlengen, zijn kassa voor de producent die er 'patent' op heeft en de enige aanbieder is. Deze kassaconstructie maakt op schandalige wijze gebruik van de stervensangst van mensen. Let wel: voor een levensverlenging met slechts drie maanden zijn de medicatiekosten circa 80.000 euro per patiënt, bij slechts tien behandelde patiënten per jaar zijn de kosten 800.000 euro. Mij schiet een documentaire van Michael Moore te binnen, 'Sicko' uit 2007. Hij wil de kijker duidelijk maken dat de algemeen op marktwerking gebaseerde zorg in Amerika niet tot verbetering voor de patiënt leidt, maar alleen uitwassen creëert. Een pufpompje voor astmapatiënten op Cuba kost enkele dollarcenten, terwijl voor hetzelfde pufpompje van dezelfde fabrikant in Amerika meer dan het honderdvoudige moet worden betaald. Tel uit je winst, van marktwerking in de zorg. En ondertussen blijven politici maar al te graag op het pluche zitten… Mag ik concluderen dat politici die hun verantwoordelijkheid niet nemen voor de meest basale zorg van een staat voor de burger, die hun mond vol hebben van marktwerking en lastenverzwaring betitelen als bezuinigingmaatregel, hoofdzaken niet van bijzaken kunnen onderscheiden en het geld van de belastingbetaler door het grote gat in hun hand laten verdwijnen? En dat allemaal omdat ze het niet aandurven keuzes te maken die tot werkelijke hervormingen van de staatsverantwoordelijkheid en staatsuitgaven voeren.
	beroepsziekte.pdf (30 kb)

	V. en M. ‘ Archeologie van een alleseter ‘, luidde de kop van een artikel van Theo Toebosch in het NRC in mei 2008. De ondertitel, ‘Mens en varken gaan al bijna 10.000 jaar met elkaar om’, maakte al enigszins duidelijk wie met die alleseter bedoeld werd. De mens heeft een eeuwenlange relatie met het varken, waarbij het varken dienstbaar is aan de mens, primair als voedsel. Ik refereer aan dit artikel, als een van de vele krantenknipsels die ik gebruikt heb voor mijn installatie ‘Het varken en de mens’. Is het varken gelijk aan de mens? Genetisch komen we dicht bij elkaar in de buurt. Uiterlijk lijken we niet op elkaar, inwendig wat meer: de organen van het varken hebben dezelfde omvang als de organen in ons eigen lichaam. Handig voor de toekomst, denken wetenschappers: we kunnen organen en celmateriaal van een genetisch gemodificeerd varken direct in de mens plaatsen. Die techniek is in Nederland (nog) verboden, maar in Mexico, bijvoorbeeld, wordt er naar verluidt al driftig mee geëxperimenteerd. Wat in Nederland wel aanvaarde praktijk is, is het vervangen van niet meer goed functionerende hartkleppen bij de mens door een varkenshartklep. Dit transplantaat, de varkenshartklep van een dood varken, bestaat uit celvrij bindweefsel dat speciaal is behandeld, zodat zich weinig of geen afstotingsverschijnselen meer voordoen. Zijn er nog andere overeenkomsten tussen het varken en de mens? Varkens rijden geen auto, kweken geen groente, beheersen geen schrift, voeren geen operatieve ingrepen uit, bouwen geen wapens die krachtiger zijn dan zijzelf, wonen niet vrijwillig met velen op een kluitje in blokkendozen en doorzonwoningen, hanteren geen ingewikkelde wiskundige formules, vliegen niet in een raket naar de maan en telefoneren niet met andere varkens. Dat is allemaal helder. Toch is er nog één overeenkomst die past bij de genetische convergentie, en die we vaak over het hoofd zien. Bij een overdaad aan voeding en een minimum aan beweging produceert zowel het varken als de (westerse) mens grote hoeveelheden vetopslag in de lichaamscellen. Bijgevolg: het vetgemeste varken is voedsel voor de zichzelf vetmestende mens. Mag ik iedereen vragen om even stil te staan bij het feit dat de mens niet alleen aan het einde van de voedselketen staat, maar ook, met een onmetelijke hoeveelheid kennis - door de unieke werking van zijn lichaam en zijn brein oneindig veel groter dan die van welke andere diersoort ook - en een nooit te bevredigen faustische behoefte aan nóg meer kennis, steeds weer nieuwe activiteiten wil ondernemen, waaronder: ‘knutselen’ met en aan alles wat op zijn weg komt, in de breedste zin van het woord?
	V. en M. 1 tweeluik.pdf (312 kb) V. en M. 2 tweeluik.pdf (23 kb)

	Uitnodiging De (financiële) waarde van kunst is ‘wat de gek ervoor geeft’, wordt weleens gezegd. Dat verklaart tevens waarom sommige kunstwerken van vooral overleden kunstenaars nu miljoenen waard zijn. Ten tijde van de productie van het werk kon de kunstenaar veelal met moeite de broek ophouden. Kunst en cultuur worden meestal in één adem genoemd, hoewel beide een geheel ander idioom kennen. Een schilderij is totaal iets anders dan een musical, om maar iets te noemen. Binnen de sector beeldende kunst is de diversiteit aan inhoud en uitdrukkingsvormen bovendien erg groot. Is het wel zinvol deze sector nog altijd onder één noemer te scharen? Als we in Nederland over kunst praten, waar hebben we het dan over? Objecten en schilderijen van hedendaagse kunstenaars? Figuratieve of abstracte werken? Het werk van de professional of het werk van de amateur? En hebben we het dan tegelijkertijd over werken die niet zo eenvoudig in huis geplaatst of opgehangen kunnen worden: installaties, tijdelijke projecten met een maatschappijrelevante achtergrond? We spreken over 'kunst ter verdediging van de democratie', zoals de kop van een artikel in NRC Handelsblad van 12 april jongstleden luidde. Met een verwijzing naar 'New World Summit', een werk van Jonas Staal op de 7de Berlijn Biënnale. We spreken over kunst als ‘vrijplaats voor ideeën’, zoals de curatoren van deze Biënnale laten zien aan de hand van een aantal werken. Een en ander kan zelfs uitmonden in een fel pleidooi voor activisme, solidariteit en burgerlijke ongehoorzaamheid. Spreekt men in Nederland toch voornamelijk van 'echte' kunst wanneer de uitingen van de maker passen binnen het verdienmodel van het hedendaagse kapitalistische systeem? Kunst is dan onderdeel van de marktwerking en kunstverkoop een economisch groeimodel voor de koper. Mag ik u deze week, met een brede glimlach, oproepen om te investeren in kunst, in de toekomst, in uw klein- en achterkleinkinderen?! Koop een pamfletposter en uw financiële toekomst is weer iets meer verzekerd;)
	uitnodiging.pdf (74 kb)

	De keuze Als vrouw heb ik een grote keuzevrijheid bij de aankoop van kleding en schoenen. Het aanbod is veel gevarieerder dan het aanbod voor mannen. Dankzij of ondanks deze enorme verscheidenheid is het soms moeilijk kiezen, en soms makkelijk. Die prachtige schoenen die nog 'ingelopen' moesten worden, werden de 'voorspelbare', voor de voeten pijnlijke, miskoop van het jaar. Bij de keuze van voedsel wordt het al ingewikkelder. Schaadt de antibiotica waarmee de plofkip wordt volgespoten nu wel of niet mijn gezondheid? Is vlees van een vrij uitloopvarken gezonder dan vlees van een kiloknallervarken gekweekt in een megastal? Een en ander even los te zien van het leven dat het dier leidt, of beter: lijdt. Een glazen bol, die met de kennis van de toekomst mijn keuze tot goed of fout verklaart, is al bijna wenselijk. De schoenen die eigenlijk niet goed zijn voor mijn voeten, trek ik uit. Het voedsel dat ik eet, wordt door mijn lichaam opgenomen, kan ik er niet meer uithalen. Ik heb de keuze om over te stappen naar een andere provider, het scheelt tenslotte in de portemonnee. Maar dan blijkt dat al het gedoe, de miskleunen en de tijd besteed aan contacten over en weer niet meer opwegen tegen het financiële gewin dat ik dacht te behalen. Een huwelijk ontaardt na een aantal jaren in een 'vechtscheiding'. Wie had dat ooit gedacht? De liefde die er toch ooit geweest moet zijn, lijkt als sneeuw voor de zon verdwenen. Of had iedereen in de omgeving van het stel al verwacht dat het niet lang goed zou gaan? Of neem, op een geheel ander niveau, de keuze van een land om zijn oude legermaterieel te verkopen aan een land in Afrika. Vijf jaar na dato wordt er ‘oorlogje' gespeeld met verhandeld wapentuig en mag de internationale gemeenschap ingrijpen om zoveel mogelijk burgerslachtoffers te voorkomen. De kostenpost is vele malen hoger, in menselijk en in financieel opzicht, dan wanneer er meteen gekozen was voor vernietiging van oud wapentuig. En zie de oermens lopen, jagend op groot wild: staat daar zomaar ineens een tijger en een leeuw voor zijn neus. Niet getraind in kiezen uit een overvloed aan aanbod in welke materie dan ook, aarzelt hij een fractie van een seconde te lang… Mag ik concluderen dat de hedendaagse mens, die gepokt en gemazeld is in het maken van keuzes, regelmatig - op basis van 'relativerende ontkenning' - een beslissing neemt waarvan hij vooraf, ook zonder glazen bol, weet dat dit een verkeerde keuze is of zal blijken te zijn?
	de keuze.pdf (11 kb)

	Hoop! Dat het nog kan in Nederland anno 2012, dat organisatoren van dodenherdenkingen de ene dode tot een gedenkwaardiger slachtoffer kunnen verklaren dan de andere, en dat ze daarom een fantastisch gedicht niet willen laten voordragen. 'Vluchtte voor de armoede. Hoopte op een beter leven', schrijft Auke de Leeuw in zijn gedicht 'Foute keuze'. Het meest fascinerende aan dit gedicht is wel de realiteitszin die nu nog telt. Kijk alleen al naar achtergronden van de vele oorlogen en massaslachtingen de laatste decennia in Afrika. Honger, armoede, onderdrukking, en hoop op een beter leven zijn veelal aanleiding om een leider te volgen die voorspiegelt de wijsheid in pacht te hebben en belooft de oorzaak van alle ellende op te lossen door… het uitroeien van de booswichten, de veroorzakers van honger, armoede en onderdrukking. Welke zijde kiezen mensen die meegaan in de strijd omdat ze hopen op een beter leven? De goede of de slechte, de winnaar of de verliezer? Zullen ze het ooit weten of zijn ze al lang gedood voordat er een winnaar uit de bus komt? Een oorlog maakt alleen maar slachtoffers aan beide fronten. Maar de doden aan de kant van de winnaar zijn anno 2012 in Nederland schijnbaar nog altijd de 'betere' slachtoffers dan de doden die bij de verliezende partij hoorden. Of is er iets anders wat ons hier parten speelt? Een soort 'superslachtofferrol' die vertegenwoordigers van Joodse organisaties zichzelf aanmeten? Een 'superslachtofferrol' waar zelden iemand kritisch op reageert, omdat men dan welhaast meteen van antisemitisme wordt beticht. Het is en blijft gruwelijk dat het naziregime tussen 1940 en 1945 massaal mensen, in meerderheid joden, liet vergassen in concentratiekampen. Maar kunnen Joden daarom als enigen het slachtofferschap van WOII claimen? En al die andere omgekomen mensen dan? Van soldaten aan welk front dan ook, burgers die van de straat werden geplukt voor de 'Arbeitseinsatz' in Duitsland, tot aan de toenmalige ‘kindsoldaten’? Kindsoldaten, ja, die waren er toen ook, gerekruteerd en geïndoctrineerd als Hilterjugend. Het lidmaatschap van de Hitlerjugend werd in 1941 verplicht voor alle jongeren ouder dan tien jaar. Hebben deze kinderen meegevochten in de oorlog? Ja, uiteraard, er zat niets anders op. Zijn ze gestorven? Ja, met bosjes. Het vreemde is echter dat men over deze oorlogsslachtoffers, anders dan over de kindsoldaten in Afrika (die men duidelijk ziet als slachtoffer van het regime), veelal spreekt alsof het hun eigen schuld is, alsof ze een andere keuze hadden onder de nazistische dictatuur. Mag ik constateren dat meten met twee maten aangaande WOII nog altijd meer regel is dan uitzondering? En mag ik het CIDI en het Auschwitz Comité vragen om de nodige zelfreflectie in acht te nemen, zodat een welhaast gecultiveerd superslachtofferschap wellicht kan slinken tot proporties die passen bij de algehele ellende die WOII heeft veroorzaakt?
	Hoop!.pdf (13 kb)

	Hoe een autocraat zijn slag slaat. Niet de regeringspartijen staan in Nederland aan het roer, nee: een minderheidsvertegenwoordiging in de Tweede Kamer, bij monde van de PVV, is naar mijn mening de alles bepalende factor voor het beleid. Ongeacht of Wilders veel op partijpolitieke standpunten zal inleveren, hij bepaalt en beslist mede als een 'volwaardige' regeringspartij op welke wijze en ten koste van wie er bezuinigd gaat worden. Jammer dat de overige politieke partijen in de Kamer, goed voor 75 zetels, evenveel als dit kabinet inclusief gedoogpartner, nog altijd denken dat ze, als ze hun kaarten slim spelen, ook nog enige inbreng hebben in de keuzes die dit kabinet maakt. Is er wel enige rechtsgrond om de helft van de volksvertegenwoordiging, en daarmee de mening van de helft van de inwoners van Nederland, uit te sluiten van wezenlijke invloed op noodzakelijke veranderingen en bezuinigingen? Kan het echt zo zijn dat het Nederlandse democratische bestel zo krom gestructureerd is dat vooraf gemaakte afspraken met een 'gedoogpartner' met slechts 23 zetels deze rechtsgrond is? Op uitgeslapen wijze in het zadel geholpen door de PVV, is dit kabinet nog altijd niets anders dan de stroman van zijn gedoogpartner. Is de kleefkracht van het pluche zo groot, dat zowel Mark als Max zich tot waterdrager van prins Geert willen laten degraderen? Misschien spreekt men over enkele jaren niet meer van 'bananenrepubliek', maar van 'tulpenprinsendom', doelend op landen waar één partij op 'schrandere' wijze zonder meerderheidsmandaat van het volk de machtsbepalende factor kan zijn. Mag ik concluderen dat de huidige regeringsstructuur de Nederlandse democratie onwaardig is? En mag ik de 75 Tweede Kamerleden die niet betrokken zijn bij deze Catshuisfarce vragen hun hakken in het zand te zetten en dit 'prinsentrio' naar huis te sturen?
	hoe een autocraat zijn slag slaat.pdf (21 kb)

	Speel je mee? In de nieuwsbrief geef ik al aan dat ik zeer geschrokken ben van ontwikkelingen op het wereldtoneel aangaande een mogelijke WO III, aangezwengeld door de staat Israël. De Tegenlicht-documentaire 'Doelwit Iran' maakte beangstigend duidelijk hoe enkelen op het wereldtoneel zitten te 'azen' op een nieuwe gewapende strijd. Maar nog meer schrok ik van een mogelijke Nederlandse betrokkenheid bij een zogenaamde WO III, die zich dan voornamelijk zal afspelen in het Midden-Oosten. Als de Tweede Kamerleden en het kabinet weer met oogkleppen op achter de oproerkraaiers Israël c.q. de VS aan lopen, zal Nederland zeker betrokken raken. En dan niet met gevechtshelikopters en politietraining, maar met onze kleine wendbare onderzeeboten die in de 'ondiepe' Straat van Hormuz van groot nut kunnen zijn voor… Terwijl ik de laatste zin tik, vraag ik me af in hoeverre deze oorlog niet allang bezig is, in gang gezet door de 'verlichte' westerse mogendheden, op een grondgebied dat hun niet toebehoort. Israël wakkert al jaren met populistische retoriek het anti-Iran vuurtje aan. Pleit zelfs voor een 'preventieve' aanval, zodat Iran geen kernwapen kan maken. Ik vraag me af met welk wapen die aanval dan wordt uitgevoerd. Als je, zoals Israël, kernraketten bezit, dan wil je ze wellicht wel eens echt gebruiken; het is anders ook zo zonde van de ontwikkeling ervan. En in dit geval weet je zeker dat het belaagde land niet met gelijke munt kan terugbetalen. De VS doet graag mee. Die leverde Israël immers eerder al GBU-39-bommen; je wilt je speeltjes toch wel eens in actie zien. Als vervolgens het grote geknal nog niet afdoende is, komen de laatste nieuwe hebbedingetjes in beeld: de nieuwste Drone moet toch echt eens in een ‘real life situation’ getest worden. Nederland, dat een meer dan innige relatie heeft met Israël (het land wordt zelfs in het regeerakkoord genoemd, terwijl geen enkel ander land hierin met naam wordt vermeld), zal zeker samen met zijn beide vriendjes oorlogje willen spelen tegen… Onze uitermate zichtbare strijdmonsters in de lucht, zoals de Apache, de F16 en de toekomstige JSF, zijn helaas al oubollig. Maar gelukkig hebben we nog handige onzichtbare duikboten. Zal deelname van Nederland aan een nieuw mensonterend oorlogsspelletje openlijk plaatsvinden? Of wordt het een geheime missie? De mensheid heeft zich inmiddels tot een hoog intelligent niveau ontwikkeld: we spelen oorlogje in andere landen dan het eigen land, onder het mom van preventief handelen, bevrijding van een volk en reddingacties. En Nederland wil er zo graag bij horen, bij de grote wereldmachten met het echte 'speelgoed'. Mag ik van mijn volksvertegenwoordigers eisen dat ze het zand uit hun ogen wrijven en stoppen met het verkwanselen van belastinggelden aan oorlogje spelen buiten het Nederlands grondgebied, nu en in de toekomst?
	speel je mee 1 tweeluik.pdf (12 kb) speel je mee 2 tweeluik.pdf (9 kb)

	BASALE ANGST 'Ik wil dat…' is een 'machtige' uitspraak. Iemand kan ermee aangeven, dat hij verwacht dat de ander, al dan niet met instemming, doet wat hem of haar wordt opgedragen. Degene die zijn wil, zijn zeggenschap laat gelden, wenst dan te bepalen wat de ander doet. En wie machtig genoeg is, kan gehoorzaamheid afdwingen, desnoods met fysiek geweld. Het kan zich afspelen in het klein, de huiselijke kring, bijvoorbeeld, of in het groot (waar ook ter wereld), in situaties waar hele bevolkingsgroepen dienen te leven en denken naar de richtlijnen van enkelen. ‘Ik wil dat….’ Stelt u zich voor, de ander doet het niet, gehoorzaamt niet aan de wil van de een. Hoe mateloos machteloos zal deze zich dan voelen? Welk een angst bekruipt hem? Is het de angst geen controle meer te hebben over zijn omgeving? Of gaat het nog dieper: is er angst (sec) voor het gevoel van machteloosheid dat hem bekruipt op het moment dat iemand zijn wil niet gehoorzaamt? ‘Ik wil dat….’ De gevolgen zijn vaak desastreus. In 80 procent van de gevallen wordt huiselijk geweld in onder andere Nederland gepleegd door mannen. Wereldwijd zal dit niet veel anders zijn. Het specifiek tegen vrouwen gerichte geweld, verkrachting, wordt gepleegd door mannen. Oorlogsmisdrijven worden bijna altijd gepleegd door mannen. Geloofsfanaten die andersdenkenden martelen en ter dood brengen, zijn voornamelijk mannen. Martelingen in dictaturen nemen af omdat er minder dictaturen zijn, daarentegen neemt geweld tegen arrestanten door politie wereldwijd toe. Begint u het patroon ook te zien? Ik wil de mannelijke helft van de wereldbevolking niet beledigen, maar helaas, zelfs na uitgebreid zoeken heb ik geen vrouwelijke dictator kunnen vinden, en ook geen hordes vrouwen die mannen verkrachten in oorlogstijd. En God en Allah zijn mannen met almachtige vermogens. ‘Ik wil dat…’, machteloosheid, angst en geweld gaan al eeuwen hand in hand. Mag ik concluderen dat het opleggen van de 'eigen wil' aan de ander - veelal gepaard gaand met het uitoefenen van geweld - wereldwijd een typische 'mannenkwaal' lijkt te zijn? www.huiselijkgeweld-dwo.nl/tekstversie.html#intro www.wikipedia.org/wiki/List_of_modern_dictators www.amnesty.nl
	basale angst.pdf (15 kb)

	Heilig, heilig Zal er over pakweg veertig jaar wellicht een nieuwe beerput opengaan van hedendaagse minder florissante praktijken van de Heilige Stoel? En gaan we dan pas uitzoeken hoe het mogelijk is dat de katholieke kerk als enige godsdienst de status van 'permanent observer' bij de Verenigde Naties heeft? Waarom werd ooit toegestaan dat de Heilige Stoel met die speciale positie over de hele wereld beslissende invloed kan uitoefenen op terreinen als homoseksualiteit, anticonceptie, condoomgebruik en abortus, met vaak desastreuze gevolgen? Denk aan HIV, overbevolking en de vele vrouwen die kinderen ter wereld moeten brengen verwekt door verkrachters in oorlogsgebieden. Dit laatste omdat een schijnheilige groep mannen, waarvan de leider wordt aangemerkt als plaatsvervanger van God op aarde, het verstrekken van de abortuspil of het aanbieden van een veilige en legale abortus door hulporganisaties tegenhoudt. Is al het leven een geschenk van God, zoals de kerk predikt? Ach kom, het is een kwestie van paring, meestal met wederzijdse instemming en genot. Vindt de paring plaats zonder wederzijdse instemming, dan is er sprake van verkrachting. Een vrouw dwingen tegen haar wil geslachtsgemeenschap te hebben is barbaars. De vrouw daarna geen gelegenheid bieden de geboorte van een door de verkrachting verwekt kind te voorkomen is sadisme ten top. Waarom is de Heilige Stoel nog altijd in de gelegenheid toegang tot humane hulp aan vrouwen stelselmatig te beperken als het gaat om de gevolgen van seksuele delicten? Waarom is legale abortus of de abortuspil zo’n duivels taboe? En waarom wordt het gebruik van de anticonceptiepil of condooms ter voorkoming van zwangerschap door deze organisatie nog steeds 'verboden'? Wanneer wordt de speciale positie van de Heilige Stoel eindelijk ter discussie gesteld? Wanneer wordt het mensonterende handelen van deze organisatie een halt toegeroepen? Mag ik concluderen dat een kleine groep mannen al meer dan 2000 jaar, onder het mom van 'heiligheid' en 'goed doen’, op groteske wijze het lijden van miljoenen veroorzaakt? En mag ik het Internationaal Strafhof in Den Haag met klem vragen een procedure te starten zodat deze misdadigers tegen de menselijkheid hun misplaatste macht wordt ontnomen? Kijktip: ‘De verborgen macht van de heilige stoel’, door Gideon Levy: www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/989875 Het Internationaal Strafhof (International Criminal Court/Cour Pénale Internationale, afkorting ICC/CPI) is een permanent hof voor het vervolgen van personen die verdacht worden van genocide, misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden zoals deze zijn erkend in diverse internationale verdragen. http://nl.wikipedia.org/wiki/Internationaal_Strafhof
	heilig heilig.pdf (14 kb)

	Juffrouw, ik wil ook! In Nederland gaat vrijwel iedereen vanaf het vierde levensjaar naar school. In de groepen één en twee, ook wel aangeduid als kleuterschool, probeert de docent kinderen met speciale beloningen te motiveren om extra goed hun best te doen. De hersenen van kleuters zijn nog volop in ontwikkeling, en een extra stimulans kan de resultaten alleen maar ten goede komen. Vandaar het gebruik van stempeltjes, plakplaatjes of kleurplaten, 'bonussen' dus. In de groei naar volwassenheid leren we, als alles goed verloopt, dat we ons vooral zelf belonen als we 'goed ons best doen'. Er ontstaat een innerlijke motivatie, zodat de extraatjes die de kleuter nog nodig had achterwege kunnen blijven. De volwassene is zich ervan bewust dat hij op basis van 'ruilhandel' voldoende middelen kan vergaren om in eigen levensonderhoud te voorzien. A verricht arbeid voor B voor een van tevoren vastgestelde vergoeding. B mag ervan uitgaan dat A voor deze vergoeding zijn arbeid naar behoren uitvoert, en B betaalt uiteraard conform de afspraak. Helder en duidelijk, toch? In de hogere lagen van het bedrijfsleven heeft zich de laatste decennia echter een merkwaardig verschijnsel voorgedaan: de opkomst van de 'volwassen kleuter'. U begrijpt al op wie ik doel: mensen met een riant salaris die schijnbaar onvoldoende intrinsieke motivatie hebben ontwikkeld om te begrijpen dat ze voor hun overeengekomen en vastgestelde vergoeding gewoon hun allerbeste beentje moeten voorzetten. Maar wat te zeggen van degenen die akkoord gaan met het verstrekken van een bonus bovenop het vastgestelde salaris? Zijn deze mensen ook te zien als 'volwassen kleuter' of oefenen ze een beroep uit dat niet bij hun persoonsstructuur past? Zou het vak van kleuteronderwijzer daar wellicht beter bij aansluiten? Mag ik concluderen dat het verstrekken van een bonus buiten vastgestelde loonafspraken om, ongeacht welke sector en welke laag in de organisatie, leidt tot een ongewenste legalisering van kleutergedrag van volwassenen?
	juffrouw ik wil ook.pdf (352 kb)

	Beloning Anno 2012 is in Nederland sprake van een bovenproportionele beloning van elke vorm van intellectuele hoogvliegerij. De keerzijde is een ernstige discriminatie van de intellectueel minder begaafden door de disproportioneel lagere beloning voor de door hen verrichte arbeid. Deze scheefgroei is een van de meest schandelijke ontwikkelingen van de afgelopen decennia. De hersenontwikkeling is blijkbaar bepalend voor de inkomsten die de mens in zijn arbeidzame leven kan verwerven. Wie een geboortevoordeel van een goed stel hersenen, ergo een hoog IQ, heeft, is welhaast verzekerd van een hoge arbeidsbeloning. Wie de pech heeft met een minder goed stel hersenen ter wereld te komen, wordt als het ware bestraft door extreem lage beloningen voor zogenaamde ongeschoolde arbeid. Loon naar werken is in Nederland een drogreden. Acht uur arbeid verrichten per dag is acht uur arbeid verrichten per dag. Dat iemand met meer intellectuele vermogens andere arbeid verricht dan iemand die minder begaafd is, lijkt mij uitermate logisch. Dat iemand met aangeboren beperkingen noodgedwongen laag- of ongeschoolde arbeid uitvoert, is ook begrijpelijk. Maar is de geleverde prestatie van thuishulpen, schoonmakers of productiemedewerkers werkelijk van zoveel minder waarde en belang voor de samenleving dan de geleverde prestatie van managers, directie en politici? Het verschil in arbeidsomstandigheden en declaratiemogelijkheden blijft dan nog buiten beschouwing. (Ooit gehoord van een schoonmaker die op zakenreis ging?) Veelzeggend is dat degenen die de hoogte van vergoedingen voor geleverde arbeid bepalen, precies die personen zijn met het geboortevoordeel van hogere intellectuele vermogens. Zijn deze besluitvormers zo ver vervreemd van de werkelijkheid dat ze ervan uitgaan dat iedereen eenzelfde fantastische stel hersenen heeft, en dat de anderen gewoon meer hun best moeten doen? Of zijn deze mensen zo overtuigd van hun eigen prestaties dat ze het billijk achten zichzelf monstrueuze beloningen toe te bedelen die in geen verhouding meer staan tot de hoeveelheid arbeid die een mens dagelijks kan verrichten? Mag ik concluderen dat de 'menselijke maat' bij de beloning voor geleverde arbeid in de hoogte alsook in de laagte in Nederland niet meer aanwezig is? Leestip: ‘Wij zijn ons brein’ van Dick Swaab: 'Het verhaal van je leven is het verhaal van je brein. Dat begint in de baarmoeder, waar de hersenen gevormd worden op een manier waar je je leven lang niet meer vanaf komt.'
	beloning.pdf (0 kb)

	Democratie? In Nederland behoort ongeveer 25 procent van de inwoners tot de 'rijken', terwijl 75 procent is te classificeren als ‘modaal’, ‘middenklasse’ en ‘minder draagkrachtig’. Het vreemde is echter dat veel politieke besluiten van de afgelopen twintig jaar de financiële bestedingsruimte van de lagere klassen hebben aangetast en de kiezers die tot de rijken horen hebben ‘gepamperd’. Dames en heren politici, denkt u werkelijk dat de kiezers uit de lagere loongroepen u een vrijbrief hebben gegeven om hun financiële bestedingsruimte meer en meer uit te kleden ten behoeve van inkomstenbescherming van de 25 procent rijkste inwoners van Nederland? Zegt Sandra werkelijk tegen Tim: “Kom schat, het is niet erg dat we meer ziektekostenpremie gaan betalen. Wij doen graag met minder, zodat de bazen niet te kort komen”? Dames en heren politici van Nederland, de 'goeden' niet te na gesproken, u faalt consequent in uw beleid en handelen, doordat u uw grootste groep kiezers niet meer naar behoren vertegenwoordigt, maar hun belangen juist doorlopend schaadt. Door dit beleidsmatig falen is de politieke democratie verworden tot een farce. Bovendien bent u, geachte politici, door dit beleidsmatig falen verworden tot een 'dief uit eigen portemonnee'. De Nederlandse wet staat toe dat inkomsten aan de ondergrens dusdanig laag zijn dat volwassen werknemers, zelfs bij een 40-urige werkweek, zijn aangewezen op overheidssteun om bijvoorbeeld zelfstandig te kunnen wonen. De staatskas sponsort zo indirect het bedrijfsleven. Beseft u dat u wetten en regels maakt waardoor het bedrijfsleven mensen dusdanig laag kan betalen voor geleverde diensten, dat de staatskas geld bij moeten leggen om minimumloners hun huur te kunnen laten betalen. Indien het wettelijk minimumloon een realistische beloning zou zijn die in verhouding staat tot de werkelijk kosten van levensonderhoud in Nederland, dan zou deze indirecte staatssteun aan het bedrijfsleven niet meer nodig zijn. O, ja, hoort u het ook, meteen dat belletje, 'concurrentiepositie'? Kom op zeg, bedrijven verdelen in de toplagen miljoenen, zo niet miljarden euro's onder bestuur, directie en management! Mag ik u vragen om nog eens uitgebreid stil te staan bij de werkelijke betekenis van woorden als democratie en nivellering?
	democratie.pdf (14 kb)

	Medialogica De 'vierde macht' noemde Thomas Carlyle de journalistiek in de negentiende eeuw al. De media hadden toen al een communicatieve machtspositie. Ze konden de publieke opinie naar eigen hand zetten en zo het democratische proces in een land beïnvloeden. Is het samengaan van macht en media nieuw voor Nederland? Nee, de verzuiling was er in al zijn uitingsvormen een duidelijke exponent van. Iedere politieke groepering of partij had een eigen journalistieke ‘spreekbuis’. Toch had iedereen toegang tot een diversiteit aan gekleurde en zeer verschillende meningen. Iedereen kon zelf bepalen in hoeverre hij of zij de horizon buiten de eigen groep wilde verbreden. Nu is de berichtgeving in de diverse media dusdanig vervlakt dat we, ongeacht naar welk tv-station we kijken en ongeacht welke krant we lezen, overal meer-van-hetzelfde tegenkomen. Zelfs het 'vrije' internet toont voornamelijk ‘copy-paste’ –items, in schreeuwerigheid en toonzetting gelijk aan de overige media. Alles moet bovendien in hapklare brokken, snel, snel, snel, en liefst choqueren. In hoeverre ondergraaft de bijna uniforme wijze van berichtgeving in de pers het functioneren van een eerlijk en open democratisch proces? Hoe groot is de macht van het parlement nog? Kan het zijn dat de politici die in straattaal en oneliners hapklare brokken voor de media aanleveren slechts denken dat ze macht uitoefenen? Zijn de media niet eenvoudig de meest bepalende factor in het democratische proces? De media die, al dan niet met opzet, de ene politieke partij meer 'macht' bezorgen dan een andere, namelijk door het creëren van inhoudsloze nieuwswaarde en hypes, ergo extreem veel aandacht, in welke vorm dan ook, voor een bepaalde politieke stroming. Is de PVV niet groot geworden door de keuzes in berichtgeving van de media? In hoeverre wordt ons denken en daarmee onze politieke keuze bepaald door een eenheidsworst van mediahypes? Mag ik de media in dit vrije Nederland vragen zich te realiseren dat hun voorkeuren in verslaggeving inmiddels dusdanig uniform zijn dat het lijkt alsof er van persvrijheid geen sprake meer is? Verklarende woordenlijst. nl.wikipedia.org/wiki/Mediacratie Het begrip mediacratie of media-democratie is een uitdrukking van het idee dat democratische landen vooral geregeerd worden door diegenen die de macht hebben om via de media de publieke opinie te beïnvloeden. Vaak wordt ook met dit begrip bedoeld dat het de media zelf (als collectieve actor) zijn die de macht hebben in een land. Het begrip is een mengeling van Grieks en Latijn en betekent regering door de media. nl.wikipedia.org/wiki/Medialogica Het begrip medialogica verwijst naar het verschijnsel dat deelnemers aan het debat in de publieke sector zich richten naar de opvattingen, vanzelfsprekendheden en mogelijkheden die journalisten en programmamakers hanteren bij de interpretatie en presentatie van de actualiteit. Het mechanisme speelt in het bijzonder zodra (vermeende) conventies van de pers sturend of zelfs leidend worden voor het verloop van openbare gedachtewisselingen.
	medialogica.pdf (14 kb)

	Zielig Geertje We kunnen er de klok, of beter gezegd de politieke barometer, bijna op gelijk zetten. Zodra de PVV zakt in de peilingen slaat bij haar leider Geert Wilders de angst toe voor verlies van aanhang, en daarmee verlies van macht en positie. Maar geen nood, uit zijn 'creatieve' brein ontspruit al snel een oplossing. Hij weet immers dat angst de motor is van macht. Na het aanwakkeren van niet-relevante angsten voor een ‘islamisering van Nederland’ volgt nu dan het aanwakkeren van angst voor Polen en andere Oost-Europeanen. We hebben deze pogingen tot het ontmenselijken van de medemens op basis van ongegronde angsten toch allemaal al eerder gezien. Waar ik me ernstig zorgen om maak, is het steekje dat schijnbaar los zit in het brein van PVV-volgelingen. Kiezen zij bewust voor een tunnelvisie, voor 'hersenspoeling'? Zijn Henk en Ingrid werkelijk zo dom dat ze niet doorzien dat hun grote leider, zoals wel meer mensen vroeger en nu, een op macht beluste xenofoob is. Hoeveel schade brengt een populistische politicus met een 'psychiatrische stoornis' toe aan een land? Hoeveel schade brengt hij toe aan het geluksgevoel van volgelingen die schijnbaar zelf niet nuchter kunnen denken en daardoor dezelfde 'psychiatrische stoornis' lijken te ontwikkelen? Is een politicus met een xenofobe stoornis nog wel in staat op gepaste wijze een land mede vorm te geven? Mag ik, en wel op staande voet, het ontslag eisen van alle volksvertegenwoordigers in Nederland met xenofobe neigingen? xenofobie 1) Afkeer van al wat vreemd is 2) Afkeer van alles wat vreemd is 3) Afkeer van vreemdelingen 4) Afkeer van, haat tegen vreemdelingen 5) Angst voor alles wat vreemd is 6) Angst voor vreemden 7) Haat tegen al wat vreemd is 8) Vreemdelingenangst Gevonden op http://www.mijnwoordenboek.nl/puzzelwoordenboek/xe Ziekelijke angst voor vreemde en of buitenlandse personen en/of zaken. Gevonden op http://www.woorden-boek.nl/woord/xenofobie (Van Grieks: xenos, vreemdeling). Ongegronde en onberedeneerde angst voor `vreemdelingen`, met name in de vorm van racisme en rassendiscriminatie. Een belangrijke uiting van xenofobie is hate speech. Gevonden op http://www.amnesty.nl/encyclopedie_lemma/1743
	zielig geertje.pdf (15 kb)

	Groot orgaan De eerste zinnen van vorige week verduidelijken ook de pamfletposter van deze week: Voor mij is de natuur een altijd cyclisch levend organisme, in het groot en in het klein. Het is de natuurlijke wereld waarin we allemaal samenleven: van virus en darmbacterie tot plant, boom, zee, zon, wind, dier en mens, en dit alles in een ongekende diversiteit, of beter gezegd: een ongekende biodiversiteit van grote en kleine cyclische organismen die elkaar voortdurend beïnvloeden. De extreme wijze waarop de mens vasthoudt aan het tegengaan van natuurlijke cycli verbaast mij altijd weer. De mens, die zelf onderdeel is van de natuur, lijkt angst te hebben voor veranderingen die inherent zijn aan het natuurlijke systeem zelf, aan het cyclische karakter van het leven. Die angst probeert hij te bezweren door een bepaalde houding en gedrag. Is het een ramp als een heidegebeid op natuurlijke wijze - wanneer de mens niet meer ingrijpt - langzaam maar zeker verandert in een bosgebied? Is het een ramp als een moerasgebeid almaar droger wordt en de vegetatie verandert? Is het een ramp dat onze huid minder elastisch wordt en meer en meer rimpels gaat vertonen? Is het een ramp dat de kleur van onze haren verandert? Is het ritme van verandering dan zo moeilijk te aanvaarden? Waarom worden we blij van groei en bloei en waarom worden we zeer angstig bij het besef van de altijd onvermijdelijke toekomst, het fysieke eindstadium voor elk natuurlijk organisme, de dood? Proberen we deze (al dan niet bewuste) doodsangsten soms te bezweren door het in stand houden van het bekende, door een 'drama' houding tegenover 'uitstervende' planten en dieren op Nederlands grondgebied en/of een verandering in de landschappelijke omgeving? Is 'natuurbehoud' werkelijk liefde voor alles wat leeft of komt het voort uit de controledrift in de mens ter bezwering van zijn angst voor verandering? Mag ik u allen vragen het cyclische, de verandering, de nooit eindigende beweging van het gehele natuurlijke systeem te aanvaarden?
	groot orgaan.pdf (67 kb)

	Natuur natuurlijk Voor mij is de natuur een altijd cyclisch levend organisme, in het groot en in het klein. Het is de natuurlijke wereld waarin we allemaal samenleven: van virus en darmbacterie tot plant, boom, zee, zon, wind, dier en mens, en dit alles in een ongekende diversiteit, of beter gezegd: een ongekende biodiversiteit van grote en kleine cyclische organismen die elkaar voortdurend beïnvloeden. Ik volg dan ook altijd met grote verbazing de debatten over diverse vormen van natuurbehoud, met hun vele subjectieve standpunten. In de discussies rond de nieuwe Natuurwet ligt het zwaartepunt vooral op het economische belang en het behoud van de biodiversiteit. Deze nieuwe Natuurwet is min of meer een samenvoeging van enkele andere, nu nog geldende, natuurwetten. Niemand van de betrokken partijen is gespeend van eigen belang. Ik denk aan het fokken en uitzetten van duizend korenwolfjes over een periode van tien jaar, kostprijs totaal 1 miljoen euro. Dit hamstertje dat er duidelijk geen zin in heeft op Nederlandse bodem, vertegenwoordigt niet alleen natuurbehoud maar ook een economisch belang van minimaal 1 miljoen euro. Het diertje wil maar niet gedijen, de mens bepaalt of de korenwolf blijft of niet. Toch zijn er ook soorten, anders dan de korenwolf, die uitstekend gedijen in Nederland en een welkome versterking vormen voor zowel de biodiversiteit als de economie. Ik vraag een welgemeend applaus voor deze door de mens gerealiseerde 'fantastische' aanvullingen: de plofkip, de legkip, de melkkoe, de vleeskoe, het mestkalf en het kiloknallervleesvarken! Tevens applaus voor de hondenrassen die inmiddels zo ‘biodivers’ zijn dat hun leven bestaat uit chronische hoofdpijn en gewrichtsklachten. Mag ik iedere betrokken politicus, beleidsambtenaar, bioloog en actievoerder ten behoeve van welk diertje, plantje of natuurgebiedje in Nederland dan ook vragen om - met het schaamrood op de kaken - de laatste alinea nogmaals te lezen?
	natuur natuurlijk.pdf (16 kb)

	Mooi woord Uiteraard is het niet leuk voor meneer Öztürk om te horen dat hij in een uitgelekte interne PVV e-mail voor … werd uitgemaakt, maar elk vogeltje zingt nu eenmaal zoals het gebekt is, en in Nederland zingen vele vogels ook in de politiek al jaren en jaren op zeer volkse wijze het hoogste lied: ‘kopvoddentaks’, ‘haatpaleis’, ‘de Islam als fascistische organisatie’. Is volks taalgebruik een nieuw fenomeen? Nee, uiteraard niet. Nieuw is wel dat dit taalgebruik meer en meer doordringt in die lagen van de bevolking die daar vroeger boven verheven waren. Nieuw is ook dat de diverse media het afwijkende taalgebruik binnen het politieke discours dik aanzetten, zodat er nadrukkelijk een slachtoffer c.q. beledigde partij gecreëerd wordt. Is iemand echt een slachtoffer als er in volkse taal over hem of haar wordt gesproken, of leeft hij of zij gewoon buiten de realiteit? Zijn comedyseries als New Kids met hun ‘platte’ vocabulaire en cabaretiers als Hans Teeuwen met zijn controversiële humor soms aan deze mensen voorbijgegaan? Is een politicus werkelijk een slachtoffer als hij zichzelf tot slachtoffer verklaart en/of laat verklaren door de media? Nee, uiteraard niet. Maar het vertolken van een slachtofferrol legt menig politicus geen windeieren. Of dit nu meneer Öztürk is of Geert Wilders, de grote volkse volkspoliticus, die zijn slachtofferrol al jaren met zoveel verve en overtuiging neerzet dat menigeen denkt dat zijn beweringen (zoals over een hetze van de linkse media tegen zijn partij) allemaal kloppen. Het zijn en blijven rollen, in een werkelijkheid die wordt neergezet door het aandikken van emoties en al dan niet bewust liegen. Mag ik concluderen dat het fenomeen 'slachtofferrol' alleen maar publiekelijk kan bestaan bij de gratie van de Nederlandse media.
	mooi woord.pdf (15 kb)

	Winstmaximalisatie ‘Griekenland heeft geen akkoord kunnen bereiken met banken over de afschrijving van de helft van Griekse schulden’, citaat uit ‘Ook noodfonds afgewaardeerd’ (artikel in Dagblad de Limburger van 14 januari 2012). ‘Overleg in Athene over kwijtschelden van schuld zit muurvast’ (artikel in NRC Handelsblad van 14/15 januari 2012). Een cynische nieuwsbrief, een cynische poster, en bijgevolg een cynische doch eenvoudige rekenopgave. Piet leent van zijn buurman 10.000 euro. Hij spreekt af dat hij elke maand 1.000 euro terugbetaalt en 200 euro extra als beloning (rente) omdat de buurman op dat moment niet zelf over zijn geld kan beschikken. Piet en de buurman hebben het prima geregeld totdat een buurvrouw begint te stoken. 'Buurman, weet je wel zeker dat Piet jou dat geld terugbetaalt? Misschien wordt hij wel werkloos, dan kun je fluiten naar je centjes.' Buurman breekt het angstzweet bijna uit. Hij dacht een mooie bron van inkomsten te hebben gerealiseerd door de maandelijkse beloning van 200 euro voor zijn diensten aan Piet. Hij kan de afspraken met Piet helaas niet ongedaan maken: een man een man, een afspraak een afspraak. Enkele dagen later lacht het geluk hem toe. Mevrouw Janssen klopt bij hem aan. “Buurman, kunt u mij 10.000 euro lenen?” “Geen probleem”, zegt buurman en denkt, dit ga ik anders aanpakken, ik moet meer dan zeker weten dat ik mijn goede geld terug krijg. Hij spreekt met mevrouw Janssen af dat zij elke maand 1.000 euro terugbetaalt en 600 euro extra als beloning voor zijn diensten. “Ik kan niet meer geld per maand missen dan 1.100 euro”, zegt mevrouw Janssen. “Geen enkel probleem”, zegt buurman, “je betaalt me elke maand 600 euro beloning, ik leen je tenslotte het geld, en 500 euro per maand betaal je terug zodat je schuld aan mij minder wordt.” Hoeveel maanden duurt het voordat Piet zijn schuld aan de buurman heeft terugbetaald? Hoeveel geld ontvangt de buurman meer van Piet dan het door hem uitgeleende bedrag? Hoeveel maanden duurt het voordat mevrouw Janssen haar schuld aan buurman heeft terugbetaald? Hoeveel geld ontvangt de buurman meer van mevrouw Janssen dan het door hem uitgeleende bedrag? Indien mevrouw Janssen aan buurman vraagt haar de helft van de schuld kwijt te schelden, hoeveel minder dan het aan haar uitgeleende bedrag (de hoofdsom) ontvangt hij dan van haar terug? Mag ik met droge ogen beweren dat de kapitaalmarkten uitermate bedreven zijn in het huilen van krokodillentranen?
	winstmaximalisatie.pdf (16 kb)

	Nieuw Nederlandse wijsheid Omhels de euro, omhels Europa, of toch liever niet? Blijven we met zijn allen roepen dat de oorzaak van alles wat wij als inwoners van Nederland niet leuk vinden bij Europa en de euro ligt? Door de schuld van alle malaise die we om ons heen ervaren neer te leggen bij een munteenheid, de euro, en een overkoepelende organisatie, Europa, creëren we een situatie waarin de Nederlandse politici de riante mogelijkheid hebben om zich achter drogredenen te verschuilen. Wij spreken hen niet meer aan op de werkelijke oorzaken van toenemende armoede, almaar stijgende ziektekostenpremies, een veel te dure en daardoor stagnerende woningmarkt. We spreken de politici niet meer aan op hun beleid en de gevolgen van hun beleid, we vragen niet meer naar hun mensvisie: ’Hoe zorgt u ervoor dat alle Nederlanders een menswaardig bestaan kunnen leiden?’ Nee, helaas: het merendeel der medelanders wijst zonder enig nadenken met het vingertje naar Europa en de euro. Het merendeel der politici sluit zich wijselijk aan bij deze volksmening. Wel zo makkelijk, handig en veilig: zo worden in elk geval geen moeilijke vragen gesteld over hun visie, over de gevolgen voor u en mij van een doldraaiend kapitalistisch systeem, de gevolgen van liberalisme voor uw en mijn welbevinden. Eigen verantwoordelijkheid bij ziekte, kom op, dat virus kiest mij wel of niet. Van de alweer verhoogde eigen bijdrage voor medicijnen tot die idiote hypotheekrenteaftrek waardoor huizenprijzen kunstmatig hoog blijven: alles wat u en mij direct in de portemonnee treft is het gevolg van het Nederlandse neoliberale rechtse politieke beleid. Als ik politici op hun beleid en keuzes wil aanspreken, ben ik dan een roepende in de polder?
	nieuw nederlandse wijsheid.pdf (15 kb)

	Boe, boe, koetje Vorig jaar stemde een ruime meerderheid van de Tweede Kamer in met het wetsvoorstel voor een verbod op het onverdoofd ritueel slachten. Het voorstel strandde vervolgens in december in de Eerste Kamer. De wet zal er dus waarschijnlijk niet komen, ook al zal er op 17 januari aanstaande in de Eerste Kamer opnieuw worden gedebatteerd. Partijen die voor het overige lijnrecht tegenover elkaar staan, sloten dit keer probleemloos onderlinge kongsis. Ging het hier werkelijk om dierenwelzijn? Welnee, elke partij had wel zijn eigen dubbele agenda. Iedereen die bij deze wet betrokken is, heeft een portie boter op zijn hoofd die het denkvermogen van betrokkenen danig aantast. Indien het dierenwelzijn werkelijk vooropstaat, komt er nog dit jaar een verbod op: - Het houden en eenzijdig doorfokken van dieren ten behoeve van een snelle groei van vlees en spiermassa. - Het houden van dieren anders dan in hun oorspronkelijke leefomgeving. - Het transport van levend vee ten behoeve van de slacht. Ik hoor nu al het geweeklaag van boeren en politici die alleen maar denken aan exportcijfers, marktaandeel en economische groei, die een dier zien als een leuke winstmarge om het bnp van Nederland op pijl te houden. Met Europese subsidies, door de dieren als het even kan een reisje door Europa te laten maken en ze daarna, al dan niet onverdoofd ritueel geslacht, dubbel te gelde te maken. Vergeet vooral ook niet de boter op de hoofden van de andere partijen in deze farce, zowel de jood als islamiet die bij hun slagers onverdoofd ritueel geslachte, uit massaproductie afkomstige, runderen, lammeren en plofkippen kopen voor enkele euro's per kilo. Boter op het hoofd ook bij alle andere Nederlanders die op de markt of in de supermarkt dezelfde, schijnbaar niet onverdoofd ritueel geslachte dieren kopen omdat je zo lekker veel krijgt voor zo weinig geld. Plofkipfilet kiloprijs 5 euro Biokipfilet kiloprijs 23 euro Hoe vrij ben ik in de keuze welk vlees ik eet?
	boe boe koetje 01 2012.pdf (126 kb)

	Rechtstaat Donderdag 23 juni 2011. Het NRC kopt op de voorpagina met: 'Rechter spreekt Wilders vrij.' Subkop: 'Uitspraken 'toelaatbaar', omdat PVV-leider die als politicus deed.' Op pagina 5 een Nieuwsanalyse met de kop: 'Niet strafbaar, want hij is politicus'. Subkop: 'Rechter benadrukt 'context' van de uitlatingen.' Animal farm, varkensboerderij, was het eerste waar ik aan dacht, zijn politici nu betere Nederlanders die meer mogen zeggen dan andere Nederlanders. Ik was sprakeloos van verbazing dat de Nederlandse rechtspraak zo ver is gezonken, of juist zo hoog is gestegen. Gezonken of gestegen, ach het is een kwestie van context. Wat ik me in dezelfde seconde afvroeg, is hoever mijn persoonlijke vrijheid van meningsuiting reikt. Is mijn vrijheid als burger, levend en werkend in Nederland, anders dan mijn vrijheid als beeldend kunstenaar. En is deze weer anders dan de vrijheid van een politicus. Is het wel goed dat we een dergelijke pluriformiteit hanteren, of maakt dat niet juist bepaalde groepen monddood, omdat de ene mens op basis van een rechtelijke uitspraak meer mag zeggen in het openbaar dan…? Bij dezen, in de vorm van een tweeluik, als pilot, de proef op de som: Wat zijn de grenzen van mijn vrijheid van meningsuiting?
	rechtstaat 1 tweeluik.pdf (15 kb) rechtstaat 2 tweeluik.pdf (30 kb)